MGR VIOLETTA PATRYN

HARMONOGRAM PRACY PEDAGOGA SZKOLNEGO 

W ROKU SZKOLNYM 2022/2023  OD DNIA 01.09.2022

Jesteśmy po długotrwałej izolacji i zdalnym nauczaniu, powrót do szkół dla wielu uczniów jest trudny. Uczniowie borykają się z uczuciami, stanami i objawami których nie rozumieją.  Dlatego, jeśli zaobserwowałeś u siebie objawy które Cię niepokoją to przyjdź i opowiedz o nich. Nie bagatelizuj, wspólnie znajdziemy rozwiązanie.  Depresja to choroba a chorób nie leczy się czekoladą, „ogarnianiem się, braniem się w garść”, itd… . Z jednej strony pacjenci chorujący na depresję doświadczają objawów lękowych, z drugiej zaś strony osoby chorujące na różne typy nerwic lękowych (zaburzeń lękowych) mogą doświadczać objawów depresyjnych. Pacjenci z długą historią lęku napadowego lub uogólnionego często mogą przykładowo doświadczać np. obniżenia nastroju, pogorszenia samopoczucia w godzinach porannych, spowolnienia psychomotorycznego, a nawet myśli samobójczych. Wszystkie diagnozy zaburzeń lękowych wiążą się ze zwiększonym ryzykiem rozpoznania w późniejszym czasie dużej lub małej depresji. Dla lęku uogólnionego ryzyko współwystępowania dużej depresji wynosi około 40%, dla lęku napadowego 37–54%. Osoba taka nie jest w stanie powiedzieć czego się boi, jest przekonana, że spotka ją coś złego.

Istnieje wiele rodzajów lęku, każdy z nich przejawia się nieco inaczej, jednak można wyróżnić kilka wspólnych elementów:
- poczucie niepokoju przez większość czasu ( często niezidentyfikowanego),
- trudność w uspokajaniu się,
- poczucie przytłoczenia przez nagłe uczucie paniki/ niepokoju,
- doświadczanie nieprzyjemnych stanów (wspomnienia, koszmary) po traumatycznym wydarzeniu,
- doświadczanie powracających, gnębiących myśli,
- dolegliwości somatyczne, związane z układem krążenia, oddychaniem, układem pokarmowym.
Specyficznym rodzajem lęku jest fobia społeczna, która charakteryzuje się uczuciem silnego lęku w trakcie lub przed konkretnymi sytuacjami życiowymi. Osoby takie obawiają się potencjalnej krytyki, zawstydzenia lub upokorzenia. Mogą bać się wystąpienia publicznego, w którym trzeba nawiązać interakcję z większą grupą osób. Obawom tym zwykle towarzyszy nasilona reakcja wegetatywna: pocenie się, uczucie czerwienienia się, kołatania serca, napięcia, przyspieszony oddech. Osoba z fobią społeczną jest zwykle przekonana, że objawy te są rażąco widoczne dla otoczenia i dodatkowo przyczyniają się do społecznej kompromitacji. Osoba taka robi wszystko, aby nie mieć do czynienia z tym, co wywołuje u niej lęk, tak więc np. uczniowie będą unikać pewnego rodzaju zajęć, ekspozycji społecznej, odpowiedzi ustnych, brania udziału w przedstawieniach, występach.