W lokalu po dawnej przedwojennej Szkole Rzemieślniczo-Przemysłowej utworzono szkołę, protoplastkę Zespołu Szkół Projektowania i Stylizacji Ubioru, o nazwie Dokształcająca Szkoła Zawodowa przy ulicy Jasnej 9
1 lutego 1945 roku rozpoczęła działalność Państwowa Średnia Szkoła Zawodowa Żeńska, ulica Karpacka 1 i Karpacka 2, później, na kilka miesięcy, ulica 1 Maja (w przyszłości obie szkoły połączą się). Pierwszą powojenną dyrektor szkoły była Wanda Zahorska, a jej zastępcą Janina Baran (pełniła również obowiązki kierownika warsztatów odzieżowych). Początkowo szkoła liczyła sobie 7 oddziałów (klasy krawieckie, fryzjerskie, bieliźniarska, czapniczo-modniarska). Już w marcu 1945 roku, na walnym zebraniu uczennic został powołany samorząd szkolny z sekcjami: czystości i porządku, miłośniczek roślin, rozrywkowo-sportowa, PCK, zielarska, samopomocy koleżeńskiej oraz Spółdzielnia sklep uczniowski.
Przy ulicy Modrzejowskiej 18 położone były warsztaty szkolne, gdzie prowadzono zajęcia z bieliźniarstwa i krawiectwa. Kadrę nauczycielską stanowiły panie: Trzaska, Biernat, Trzcińska, Cebulanka, Osnowa, Przybyłowska, Stawicka oraz panowie: Pałęcki, ksiądz Liszka.
Dokształcająca Szkoła Zawodowa rozpoczęła swoją działalność, kierownikiem został Stanisław Kwiatek, urodzony 23 kwietnia 1901 roku w Jurkowicach, po maturze aplikował do Państwowej Wyższej Szkoły Nauczycielskiej, którą ukończył w 1929 roku, do 1939 roku pracował w szkole podstawowej. W czasie okupacji hitlerowskiej uczestniczył w tajnym nauczaniu. Pierwszymi nauczycielami w szkole byli: Eugenia Fabian, Antoni Kocik, Franciszek Rybicki, Kazimierz Garbaciak, Roman Zawadzki senior, Roman Zawadzki junior, Leonard Sekular, Helena Bisztyga, Jerzy Kula, Maria Józefa Kraus, ksiądz Andrzej Chufnik, ksiądz Aleksander Konopka. Do szkoły aplikowało kilkuset kandydatów, przyjęto 270 uczniów (klasa Ia – 47 uczniów, Ib-50 uczniów, Ic-51 uczniów, IIa-36 uczniów, IIb – 34 uczniów, IIIa-45 uczniów). Uczniowie kształcili się na fryzjerów, krawców, kaletników, introligatorów oraz elektrotechników.
Starania szkoły o przejęcie nowego lokalu zakończyły się powodzeniem, uczniowie wraz z kadrą nauczycielską zajęli budynek przy ul. Ostrogórskiej 9.
W Dokształcającej Szkole Zawodowej, w czasie uroczystości o charakterze patriotycznym świętowano wyzwolenie ojczyzny, zakończenie wojny oraz przyspieszone zakończenie roku szkolnego, uczniowie otrzymali pierwsze świadectwa w wyzwolonym kraju.
W celu przeciwdziałania niedożywieniu uczniów Dokształcające Szkoły Zawodowej, uruchomiona została stołówka szkolna ( w ciągu pierwszego półrocza roku 1946/47 spożyto ponad pół tony mąki, ponad tonę chleba i tyleż ziemniaków, ponad sto kilogramów fasoli i tyleż kapusty, kilkadziesiąt kilogramów zup w proszku i kaszy, kilka tysięcy puszek mleka, kakao).
W Państwowej Średniej Szkole Zawodowej Żeńskiej utworzono 3 pierwsze klasy krawieckie typu gimnazjalnego oraz kursy zawodowe. W szkole wielką wagę przykładano do dyscypliny i schludnego ubioru dziewcząt; uczennice miały obowiązek noszenia beretów, fartuszków szkolnych oraz tarcz z numerem szkoły. W szkole , obok przedmiotów ogólnokształcących, wykładano higienę, naukę o Polsce współczesnej, wiadomości o materiałach i towarach, rysunek zawodowy, organizacje zakładu fryzjerskiego , język francuski.
Szkoła otrzymała zgodę na zagospodarowanie budynku po dawnym Liceum Pedagogicznym, przy ulicy Jasnej 9. Jednocześnie zmieniła nazwę na Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa.
Remont budynku zakończył się w lipcu 1946 roku, meble szkolne w części zapewnił sosnowiecki magistrat, w części zakupiono je ze środków własnych szkoły. W szkole funkcjonowała stołówka dla uczniów, nauczycieli i pracowników administracji.
Zabawę zorganizowano w domu społecznym przy ulicy Żytniej. W zbiórce społecznej uzyskano 1600 złotych na wyposażenie koła sportowego ( z sekcjami piłki nożnej, siatkówki, koszykówki i motocyklowej).
W 1947 roku zakończyły się prace przeprowadzane przez młodzież szkolną – urządzenie boiska do gry w siatkówkę, koszykówkę, skoków, biegów, pchnięcia kulą.
Uczniowie obsadzili kwiatami dziedziniec szkolny i utworzyli alejkę prowadzącą do szkoły. W Kole Sportowym trenowało 32 uczniów, reprezentanci Koła w maju 1948 roku w tzw. biegach narodowych uzyskali II i III miejsce. Powołano także reprezentację szkoły w siatkówce.
W tym roku szkolnym w klasach pierwszych (od klasy Ia do klasy Im) uczyło się 484 uczniów).
W Publicznej Średniej Szkole Zawodowej młodzież uczyła się w następujących specjalnościach i klasach: czterech krawieckich, dwóch metalowych, elektrotechnicznej i ogólnozawodowej. 1 listopada 1947 roku przy szkole został uruchomiony Zakład Szkoleniowo-Wytwórczy krawiecki, z mistrzem krawieckim Janem Kucyperą jako instruktorem. Zakład był wyposażony w pięć maszyn do szycia.
Wiosną 1948 roku Rada Miejska Sosnowca przyznała szkole budynek przy ulicy Ostrogórskiej 5.
Szkoła prowadziła kursy zawodowe, w tym roku wydano 230 świadectw ukończenia kursu zawodowego. Szkoła nawiązała współpracę ze Związkiem Cechów, Inspektoratem Pracy i zakładami włókienniczymi, dzięki czemu uczniowie mogli odbywać praktyki.
W szkole działały już warsztaty zawodowe: dwa krawieckie (pod kierownictwem Aleksego Świerka z 49 uczennicami i Stanisława Wiculskiego z 42 uczennicami), warsztat introligatorski, warsztat elektrotechniczny.
Śledzenie mody umożliwiała prenumerata dwumiesięcznika „Postęp krawiecki”.
W Państwowej Szkole Zawodowej Żeńskiej kształciło się 526 uczennic (pięciu klasach pierwszych, sześciu drugich i pięciu trzecich). Najliczniejsza byłą klasa 1b krawiecka licząca 54 uczennice.
Z połączenia Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej przy ulicy Jasnej 9 oraz Państwowej Szkoły Zawodowej Żeńskiej przy ulicy Karpackiej 5 powstała Zasadnicza Szkoła Zawodowa kształcąca przyszłych krawców i fryzjerów. Dyrektorem szkoły został Józef Mateuszczyk, absolwent Państwowego Męskiego Seminarium Nauczycielskiego w Łomży oraz filozofii na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Łódzkiego. Jako nauczyciel wykładał matematykę. Wicedyrektorem została Wanda Ścibich.
Od września 1951 roku w szkole funkcjonowały klasy: krawieckie, bieliźniarskie, kapelusznicze, fryzjerskie, czapniczo-modniarskie, czapnicze, odzieżowe, introligatorskie oraz zbiorcze. W budynku przy Karpackiej 5 siedzibę miała Zasadnicza Szkoła Odzieżowa, przy ulicy Jasnej 9 mieściła się Zasadnicza Szkoła Zawodowa oraz Państwowa Średnia Szkoła Zawodowa. Fryzjerskie zakłady szkolne mieściły się przy ulicy 3 Maja (pod kierownictwem Heleny Biernackiej) oraz przy ulicy Ostrogórskiej (pod kierunkiem Stanisława Musiała).
W tym roku szkolnym pełna nazwa szkoły brzmiała Zasadnicza Szkoła Zawodowa Ministerstwa Przemysłu Drobnego i Rzemiosła w Sosnowcu. Prowadzono kształcenie w zawodach: krawiec konfekcji lekkiej, krawiec konfekcji ciężkiej, krawiec damski miarowy, krawiec męski miarowy, krawiec konfekcji lekkiej miarowy, szwaczka bielizny, czapnik, fryzjer, introligator.
W tym roku otworzono aż 4 pierwsze klasy kształcące w zawodach krawieckich, oprócz tego kształcono w specjalnościach czapniczej, fryzjerskiej, bieliźniarskiej, introligatorskiej.
Warsztaty fryzjerskie wyposażono w niezbędny sprzęt i urządzenia, nawiązano współpracę ze spółdzielniami fryzjerskimi, które zatrudniały praktykantów i absolwentów szkoły.
W 1960 roku nastąpiła zmiana nazwy szkoły na Zasadniczą Szkołę Zawodową nr 2. Szkoła kształciła młodzież w zawodzie : krawiec, fryzjer, introligator. Praktyczna nauka zawodu odbywała się w czterech budynkach. Kształcenie w zawodzie – krawiec-obejmowało nie tylko szycie miarowe damskie i męskie, ale również bieliźniarstwo, gorseciarstwo, a także szycie czapek. W szkole w 1960 roku było 17 klas , w tym15 klas o specjalnościach i 2 klasy dokształcające dla pracujących. Dodatkowo placówka prowadziła zakład fryzjerski w centrum miasta.
Od 8 sierpnia 1960 roku obowiązki dyrektora szkoły pełniła Wanda Ścibich , a kolejnym dyrektorem była Wiesława Mendakiewicz, która pełniła tę funkcję do 1981 roku.
Szkoła w latach 70-tych nawiązała współpracę z: Odzieżową Spółdzielnią Pracy „Polkon” w Katowicach, która posiadała zakład w Sosnowcu przy ulicy Modrzejowskiej 18, Domem Mody „Elegancja” przy ulicy Modrzejowskiej 20, Cechem Rzemiosł Różnych w Sosnowcu przy ulicy Bieruta, oraz Zakładami Przemysłu Odzieżowego „Bytom”. W placówkach tych uczniowie odbywali praktyki zawodowe. Po zakończeniu nauki wielu z nich otrzymało w nich stałą pracę.
W latach 80-tych wprowadza się pierwsze pokazy mody, będące podsumowaniem pracy młodzieży kończącej szkołę. Przykładem jest pokaz mody zorganizowany w 1984 roku na Międzyszkolnym Konkursie Oświaty Zdrowotnej.
Od 1981 roku nazwa uległa zmianie na Zespół Szkół Włókienniczo- Odzieżowych. Dyrektorem został Ludwik Cyran, pełniący funkcję do 1983 roku. Po nim obowiązki przejął Jan Olech, a następnie Andrzej Grezel. Nauka odbywała się w trzech budynkach, w których znajdowały się: Technikum Odzieżowe, Studium Policealne i Zasadnicza Szkoła Zawodowa . Pierwszym był budynek przy ulicy Mielczarskiego 41, a drugim przy ulicy Kuli 5, ostatni budynek był przy ulicy Jasnej 9.